nice surprise V

„Wszystko w życiu jest do zdobycia, tylko trzeba wiedzieć czego się chce, mocno wierzyć w to i oczywiście działać”

Wydawało się, że najtrudniejszą rzecz mieli za sobą. Minął tydzień od ich ostatniego spotkania. W międzyczasie Draco upewnił się, że sala jest zarezerwowana, gdyż jak to ujął „nie lubi niemiłych niespodzianek dlatego ludziom trzeba patrzeć na ręce” Hermiona miała wypełniony po brzegi grafik, więc kwiaciarnię postanowiła sobie zostawić na poniedziałek. Malfoy zrezygnował z wypadu do kwiaciarni twierdząc, że jest to kobiece zajęcie, a jego obecność może tylko rozpraszać pracujące tam kwiaciarki, poza tym chce sprawdzić jak Panna Granger poradzi sobie sama. 
W sobotę Hermiona siedziała z kubkiem gorącej kawy przy stole kuchennym i czytała „Proroka Codziennego”

„ Firma Malfoy Corporation poszukuje księgowej w wieku 23– 27 lat. Wykształcenie wyższe, wysoka kultura osobista, pełna dyspozycyjność. Rozmowy odbędą się 18 sierpnia w głównej siedzibie firmy przy ulicy Rosmerry 13 w godzinach 11.00 – 20.00

Dyrektor Główny Draco Malfoy „

- Malfoy jakie ty masz wymagania - mruknęła sama do siebie. -  Dwadzieścia trzy lata! – prychnęła oburzona. W tym momencie przypomniała jej się Pani Knick ze swoim znakomitym wykształceniem. Co prawda nie miała 23 lat, ale takiej kompetentnej księgowej mógłby mu pozazdrościć każdy. Hermiona postanowiła działać. Ubrała się szybko nie zapominając swoich ulubionych szpilek dzięki, którym czuła się pewniej i ruszyła do obozu wroga. Wchodząc do biura Malfoy'a poczuła się jakby przyszła na casting dla modelek lub aktorek. Cały hall by przepełniony blondynkami, brunetkami, rudowłosymi, z dużym biustem, z małym biustem... Wszystkie jednak miały jedną cechę wspólną, a były nią długie nogi... Naprawdę długie nogi. Hermiona doznała uczucia dyskomfortu pomimo tego, że, nie była niska, nie była gruba, nie była gorsza od tych dziewczyn. Bardzo szybko zganiła się w myślach za swoje małostkowe problemy. Znalazła drzwi ze złota tabliczką 

„Draco Malfoy Prezes Dyrektor Główny” 

Miała nacisnąć klamkę, gdy usłyszała za sobą piskliwy głos:

- Nie może pani tam wejść – spojrzała zaskoczona w kierunku biegnącej do niej opalonej brunetki.

- Niby dlaczego ? - zapytała.

- Pan Malfoy ma gościa, nie może mu pani przeszkadzać

- Czy tym gościem jest jedna z tych pań? - wskazała ruchem głowy na tłum dziewczyn.

- Tak

- To znaczy, że mogę mu przeszkodzić – bez wahania otworzyła drzwi. – Malfoy musimy pogadać - zaczęła od samego progu.

- Granger – jego głos nie wskazywał na zadowolenie – oczywiście, że możesz wejść bez pukania! Odezwę się do pani, gdy będziemy już coś wiedzieć tymczasem przepraszam najmocniej muszę zająć się tą oto niekulturalną osobą – mówiąc to wskazał na Hermionę. Blondynka przebywająca w gabinecie wstała, uśmiechnęła się sympatycznie do Dracona i wyszła, po drodze obdarzając Hermionę piorunującym wzrokiem - Czyżbyś szukała pracy? - Hermiona posłała mu pobłażliwe spojrzenie. – Mam nadzieję, że masz ważny powód aby mi przerywać rozmowy z najlepszą kandydatką.

- Niby co w niej było takiego najlepszego? Miała najlepsze tipsy, biust czy nogi? A może coś innego robiła najlepiej? - usiadła wygodnie przed biurkiem blondyna.

- Nawiązując do tego ostatniego... Pomyślałaś co by było gdybym był w trakcie czegoś ważnego, a ty tak wpadasz bez pukania. Gdzie twoje maniery?

- Nie wyobrażam sobie takich rzeczy ponieważ powodują u mnie odruch wymiotny.

- Granger nie bądź taka skromna. Zapewne śnisz o mnie po nocach jak połowa czarownic i mugolek na tym świecie, ale nie chcesz się do tego przyznać. Pani Camille umiała wszystkie techniki masażu... Wyobrażasz sobie nadgodziny z masażystką? - rozmarzenie wymalowało się na twarzy arystokraty. Gryfonka prychnęła pogardliwie.

- Jesteś okropny! Możesz przerwać ten cyrk? Mam dla ciebie najlepszą kandydatkę.

- Zna wszystkie techniki masażu? - popatrzył na nią ze zdziwieniem.

- Nie, ale...

- Więc odpada – przerwał jej stanowczo.

- Ma najlepsze wykształcenie do cholery! Pozwól chociaż przedstawić jej CV.

- Rozumiem, że się ciebie stąd nie pozbędę – nacisnął guzik w telefonie i rzekł – Ellen dwie kawy poproszę – rozparł się wygodnie w swoim fotelu i spoglądał na brązowowłosą spod przymrużonych powiek jak zwierze podczas polowania - Słucham cię Granger.

- Moja kandydatka ukończyła studia z wyróżnieniem na Uniwersytecie Wielkich Magów, dodatkowo ma certyfikaty z różnych szkoleń - Hermiona wymieniła odbyte przez kobietę szkolenia oraz nabyte przez nią umiejętności. Blondyn wydawał się być zainteresowany.

- Ile ma lat?

- Trzydzieści cztery.

- Za stara – podsumował wyciągając papierosa i odpalając go końcem różdżki – Palisz? - spojrzał w kierunku gryfonki.

- Oczywiście, że nie - odparła z oburzeniem. Do gabinetu weszła asystentka z kawą, którą postawiła na biurku. Draco podziękował skinieniem głowy.

- Słodzisz Granger? - dziewczyna przytaknęła. – Ile?

- Dwie

- Słodka z ciebie dziewczyna – uśmiechnął się złośliwie. – Z mlekiem? 

- Nie. Malfoy ta kobieta ma wspaniałe wykształcenie. Nie znajdziesz lepszej kandydatki. Ta kobieta naprawdę potrzebuje tej pracy.

- Czy ty myślisz, że naprawisz cały świat? Że wszystkim znajdziesz pracę i każdy będzie szczęśliwy? Życie jest brutalne Granger, słabsi przegrywają.

- Ona nie jest słaba! - spojrzała na niego groźnie. – Jest bardzo odważna i mądra!

- To dlaczego do tej pory nie znalazła pracy? - zapytał zaciągając się papierosem.

- Bo zajmowała się domem, mężem i dziećmi.

- No widzisz Granger typowa kura domowa - oświadczył blondyn wypuszczając dym. -  Dodatkowo na jej niekorzyść działa fakt, że ma dzieci. Ile?

- Dwoje – odpowiedziała i upiła łyk kawy. W myślach przyznała, że jego asystentka parzyła znakomitą kawę.

- Ile mają lat?

- Pięć i dwa.

- Niestety, ale nie potrzebuję tutaj kury domowej z dwójką dzieci na głowie i zazdrosnym mężem w domu. Zaraz zaczną się zwolnienia lekarskie, nie będzie mogła wyrobić nadgodzin, przedstawienia w szkole i inne duperele, które mnie kompletnie nie obchodzą.

- Czy ty nie możesz choć raz bezinteresownie pomóc kobiecie, która jest po rozwodzie, z dwójką dzieci w domu dla samotnej matki?! Do jasnej cholery myślałam, że się trochę zmieniłeś przez te wszystkie lata, ale niestety byłam w błędzie!

- To twoją specjalnością jest bezinteresowne pomaganie innym. Ja chcę zarabiać pieniądze.

- Materialista bez serca! - dziewczyna wstała oburzona z fotela.

- Po co te nerwy Granger?

- Przebywanie w jednym pomieszczeniu z takim idiotą jak ty działa na mnie drażniąco!

- Uważaj na swoje słowa – syknął – siadaj - nakazał jej tonem nieznoszącym sprzeciwu.

- Nie będę się przed tobą płaszczyć, nie chcesz jej zatrudnić to nie. Skończyłam naszą rozmowę.

- Ale ja nie skończyłem – powiedział chłodno. – Posadź swój zgrabny tyłek – dziewczyna popatrzyła na niego z furią i dostrzegła niebezpieczny błysk w jego stalowych tęczówkach dlatego posłusznie usiadła. – Pokaż to CV – Hermiona wyciągnęła z teczki zapisany papier i podała go mężczyźnie. Draco rzucił okiem na dokument.

- Przecież to jest...

- Brawo! To jest pani Knick.

- Mogłaś powiedzieć...

- Chciałam żebyś ją przyjął ze względu na wykształcenie, a nie znajomości.

- Granger sama ją z faworyzowałaś –  oznajmił po czym zamyślił się na chwile. Widać było, że coś kalkuluje w swojej głowie - Przyjmę ją, ale mam jeden warunek – Hermiona spojrzała odważnie blondynowi w oczy.

- Jaki?

- Zjesz dzisiaj ze mną kolację

- Oszalałeś. Odmówisz pracy matce dwójki dzieci tylko ze względu na to, że nie zechce zjeść z tobą kolacji?

- Nie oszalałem. Po prostu stawiam swoje warunki. To jak Granger? - wyjął kolejnego papierosa i odpalił go końcem różdżki

- Jaką mam pewność, że dotrzymasz słowa?

- Jestem Malfoy'em mam swój honor do cholery – wypuścił oczka dymu ze swoich ust. Dziewczyna toczyła wewnętrzną walkę z własnym sumieniem. Z jednej strony chciała pomóc pani Knick, z drugiej jednak nie miała ochoty na kolację z rozkapryszonym arystokratą.

- Zgoda, ale ja też mam swoje warunki – Draco spojrzał na nią zaskoczony. – To ma być umowa na czas nieokreślony i masz być dla niej wyrozumiały. Stać cię na to?

- Nie jestem taki straszny za jakiego mnie uważasz. Wiem co ta kobieta przeszła. Przyjadę po ciebie o dwudziestej. Odpowiada ci ta pora?

- Może być – odparła od niechcenia dziewczyna – Masz tyle kobiet za drzwiami nie możesz umówić się z którąś z nich?

- Nie. To by było za łatwe – posłał dziewczynie złośliwy uśmieszek - Tylko Granger żadnego mundurku, żadnych spodni ani babcinej fryzury. Masz wyglądać jak prawdziwa kobieta. Chyba nie muszę cię uczyć? To kolacja w miejscu publicznym. I radziłbym ci jej nie popsuć, bo mogę jeszcze zmienić zdanie – dziewczyna chciała zaoponować na co blondyn rzucił – jeżeli to wszystko to możesz już iść ? Mam dużo pracy – Hermiona dumnie podniosła się z fotela, mężczyzna odprowadził ją do drzwi, po czym zwrócił się do asystentki – możesz odesłać wszystkie panie do domu – Po hallu dało się słyszeć pomruk niezadowolenia.

*****************************************************************************

Niestety, ale dzisiaj trochę krótko za co bardzo, bardzo przepraszam... 

NASTĘPNA NOTKA 15.09.

pozdrawiam

pola