nice surprise I

Pierwszy post przed Wami :)

„Nic na świecie nie zdarza się przez przypadek”

- To ile ci potrzeba Hermiono? - Giny patrzyła zatroskanym wzrokiem na przyjaciółkę.

- Milion funtów – powiedziała cicho drobna dziewczyna siedząca w wygodnym fotelu znajdującym się w salonie Ginny i Blaise'a. Hermiona Granger znalazła się w bardzo trudnej sytuacji. Rodzice zmarli równo dwa miesiące temu pozostawiając zadłużony dom. Po nauce w Hogwarcie ukończyła z wyróżnieniem studia prawnicze na Uniwersytecie Wielkich Magów i obecnie zajmowała się prowadzeniem kancelarii adwokackiej. Zarobki były satysfakcjonujące, dodatkowo Panna Granger brała inne zlecenia, wybiegające poza jej obowiązki gdyż miała dużo wolnego czasu. Z nikim nie była związana więc nie musiała się nigdzie spieszyć, a spędzanie samotnych popołudni nie było kuszące. Praca była jej azylem. Niestety nie stać ją było na milion funtów.

- O cholera – wyrwało się Zabiniemu – to niezła sumka.

- Łącznie jest tego milion dwieście tysięcy. Końcówkę dam radę sama uzbierać, ale nie ma pojęcia skąd wezmę resztę. Najprawdopodobniej nie wykupię domu - ostatnio musiała stawić czoła wielu problemom jednak ten okazał się największym ze wszystkich.

- Herm ja osobiście mogę ci pożyczyć pięćdziesiąt – powiedziała łagodnie Ginny

- Gin nie wygłupiaj się nie będę zabierała twoich oszczędności – brązowooka uśmiechnęła się do przyjaciółki.

- Przecież ja pracuję! Poza tym gdyby mnie nie było stać to bym ci tego nie zaoferowała.

- Ja mogę dorzucić sto – powiedział spokojnie brunet. Blaise w przeszłości pracował w Ministerstwie Magii, jednak teraz prowadził własną firmę deweloperską „Zabini Corporation” co suma sumaru wyszło mu na dobre. Jego dochody znacznie się zwiększyły i nie musiał już dbać o „poprawny wizerunek polityczny”.

- Jestem pewna, że Harry i Ron też ci pomogą – dorzuciła Ginny.

- Bardzo wam dziękuję, ale to jest ciągle za mało - dziewczyna cicho westchnęła. – No dobrze koniec tego marudzenia. Czemu zawdzięczam wasze zaproszenie?

- Bierzemy ślub – powiedzieli jednocześnie narzeczeni po czym głośno się roześmiali. Brązowowłosa wpadła w lekkie osłupienie. Oczywiście zdawała sobie sprawę z tego, że kiedyś nastąpi ten dzień, ponieważ jej najlepsza przyjaciółka była zakochana po uszy w Blaise'ie, ale nie sądziła, że nastąpi to tak szybko.

- Kiedy?

- Za miesiąc – na twarzy panny Granger widoczne było zaskoczenie co nieco zaniepokoiło rudowłosą - Nie cieszysz się Hermiono?

- Przepraszam – brązowowłosa dziewczyna uśmiechnęła się pogodnie – oczywiście, że się cieszę. Gratuluję kochani! - uściskała mocno zakochanych. Blaise i Ginny tworzyli razem wspaniałą parę, Hermiona cieszyła się szczęściem przyjaciółki. Sama była pochłonięta swoją pracą do tego stopnia, że nie szukała miłości. Nagle drzwi do domu narzeczonych otworzyły się z impetem

- Przepraszam za spóźnienie! - do środka wszedł właśnie wysoki, przystojny blondyn. Hermiona od razu go poznała. Draco Malfoy. Dość często odwiedzał swojego przyjaciela i jego narzeczoną o ile nie był zajęty jakimś kilku dniowym romansem. Dziewczyna przyjrzała mu się uważnie, był taki jak opisywała go Giny: przystojny, elegancki, wysportowany. Włosy mu mocno pociemniały i nie zostało w nich nic ze szkolnej platyny, dodatkowo obciął je na krótko przez co wydawał się jeszcze bardziej męski. Jak zwykle nienagannie ubrany w ciemnogranatowe jeansy, białą koszulkę i czarną marynarkę.

- Kwiaty dla pięknej pani domu – mówiąc to wręczył bukiet róż Ginny – a dla ciebie przyjacielu butelka wybornej whisky – podał Blaisowi zapakowany trunek. - No więc moim drodzy powiedzcie co jest aż tak ważne aby mnie wyrywać z pracy? - zapytał uśmiechając się tajemniczo. Dopiero wtedy ją dostrzegł piękną kobietę o długich zgrabnych nogach, które odsłaniała ołówkowa spódnica, powabnych piersiach, delikatnych dłoniach ze smukłymi palcami, pięknych brązowych włosach oraz oczach w kolorze wybornego koniaku. Wydawała mu się kwintesencją kobiecości. Blondyn zbeształ się w myślach za swój nietakt - Może byś mnie przedstawił z tą piękną panią Zabini ? - zapytał niecierpliwie

- Draco żartujesz sobie ? - zapytał rozbawiony brunet

- Oczywiście, że nie! - powiedział oburzonym tonem - Najmocniej panią przepraszam, mój przyjaciel jest odrobinę nierozgarnięty lub niesprawny umysłowo – słowa były kierowane do Hermiony, która siedziała w lekkim osłupieniu - Jestem Dracon Malfoy. Z tych Malfoy'ów – mówiąc to uniósł sugestywnie brew, po czym wziął delikatnie dłoń dziewczyny i złożył na niej pocałunek - A pani to? - zapytał posyłając najpiękniejszy uśmiech świata w stronę gryfonki. Ginny dusiła się ze śmiechu, a jej narzeczony przyglądał się z lekkim rozbawieniem całej tej sytuacji.

- Nie wątpię panie Malfoy, że jest pan z tych Malfoy'ów - mówiąc to Hermiona posłała mu wymuszony uśmiech- jestem... Hermiona Granger! - po tych słowach dziewczyna wyrwała rękę z dłoni Malfoy'a.

- Granger?! Nie wierzę! - odsunął się o krok – ty nie możesz tak wyglądać – spojrzał na nią z góry na dół.

- Owszem Malfoy mogę wyglądać tak jak mi się to podoba! - fuknęła oburzona.

- Pocałowałem rękę sz...

- Draco! - przerwała mu ostro Ginny.

- Szalonej kujonki! - dokończył zszokowany.

- Dla mnie to też nie było przyjemne – syknęła Hermiona – obawiam się Gin, że muszę opuścić wasze miłe towarzystwo. Przebywanie w jednym pomieszczeniu z tą osobą – popatrzyła się sugestywnie na blondyna - przyprawia mnie o mdłości.

- Hermiono proszę cię zostań – Ginewra posłała jej błagalne spojrzenie – zaprosiliśmy was razem z pewnego powodu.

- Za miesiąc bierzemy ślub. Chcemy abyście byli naszymi świadkami – powiedział wesoło Zabini.

- Nie obraźcie się, ale to chyba nie jest najlepszy pomysł – powiedziała smutno brązowooka – nie chcę aby wasze wesele zamieniło się w katastrofę.

- A ja bardzo chętnie zostanę waszym świadkiem – powiedział z szelmowskim uśmiechem Draco. – Będą jakieś fajne dziewczyny? Blaise mówiłem ci, że potrzebuję żony. Wesele będzie doskonałą okazją na znalezienie jakiejś inteligentnej kobiety, która pozna się na mojej wspaniałej osobowości.

- Pytanie brzmi: kto cię zechce za męża? - Hermiona posłała mu złośliwy uśmiech.

- Obawiam się, że Draco ma większe szanse na znalezienie żony niż ty na uzbieranie miliona funtów – powiedział spokojnie brunet, za co oberwał od przyszłej żony niezłego kuksańca w żebra.

- No, no, no Granger, a na cóż ci tyle pieniędzy? Będziesz ratować ten zepsuty świat? - blondyn zaśmiał się szyderczo.

- Nie twoja sprawa – syknęła brązowooka.

- To może wznieśmy toast – zaproponowała łagodząco Ginny – za nasz ślub i za naszych świadków?

- Doskonale – podchwycił Zabini. – Draco mamy okazję wypróbować twój prezent - po chwili rozlał bursztynowy napój do szklaneczek i cała trójka delektowała się jego smakiem. Malfoy niestety musiał odmówić ponieważ prowadził samochód.

- To po co ci ta żona ? Czyżbyś pozazdrościł mi ustatkowania? - zapytał blondyna Zabini. Z Malfoy'em znali się nie od dziś. Dobrze wiedział, że jego przyjaciel lubi skakać z kwiatka na kwiatek i póki co nie spotkał jeszcze tej jednej, jedynej na całe życie. Brunet śmiał nawet twierdzić, że z jego podejściem do miłości najprawdopodobniej takowej nigdy nie znajdzie. Zaciekawiła go chęć zmiany stanu cywilnego przyjaciela lecz nie miał do tej pory okazji o to zapytać...

- Ha! Powiem jak panna Wiem To Wszystko zdradzi po co jej milion funtów – utkwił swoje spojrzenie w brązowowłosej. Ciekawość zżerała go od środka.

- Nie wciągaj mnie w swoje dziecinne gierki z łaski swej. Najwidoczniej wraz z wiekiem nic nie wydoroślałeś Malfoy – powiedziała gryfonka dopijając płyn w swojej szklance.

- Granger to nie są gierki. To jest zwykła, ludzka ciekawość. Być może mógłbym ci jakoś pomóc – uśmiechnął się promiennie – oczywiście nie za darmo – puścił jej oko.

- No nie – jęknęła Ginny. – Możesz nie składać Hermionie dwuznacznych propozycji na moich oczach?

- Daj spokój Gin. On nie potrafi inaczej – odpowiedziała brązowowłosa – Dziękuję za twoją wspaniałomyślność i dobroduszność ale nie skorzystam z niej nawet gdybyś był ostatnią osobą, która może mi pomóc – w szklaneczkach znowu zalśnił bursztynowy napój. Blondyn wzruszył beztrosko ramionami i dodał:

- Nie wiesz co tracisz.

- Może ty nam się pochwalisz po co ci żona? Jesteś gejem i potrzebujesz przykrywki? - ironia lała się z pięknych, różowych ust brązowookiej.

- Próbujesz być zabawna Granger? - Draco silił się na uprzejmy ton – Powiedz po co ci tyle kasy to zdradzę ci mój sekret – uśmiechną się lubieżnie do niej. Ginny i Blaise z zainteresowaniem słuchali ich potyczki słownej. Wydawało im się, że przy tej dwójce ich ślub jest niczym ciekawym.

- Potrzebujętychpieniędzynawykupieniedomumoichrodziców – powiedziała jednym tchem Hermiona po czym upiła spory łyk alkoholu.

- Powoli i wyraźnie Granger bo póki co to nic nie zrozumiałem. Ginny i Blaise też pewnie by nie zrozumieli gdyby nie wiedzieli o co chodzi.

- Potrzebuję tych pieniędzy na wykupienie domu moich rodziców. Przeliterować ci? - zapytała z przekąsem - Twoja kolej. Po co ci żona? - cała trójka zamieniła się w słuch.

- Chyba nie myślisz, że ci powiem? - powiedział rozbawiony blondyn.

- Malfoy! - warknęła Hermiona

- Zapomnij.

- Draco nie mógłbyś po prostu pożyczyć Hermionie tych pieniędzy? Przecież ci odda - Ginny to rozwiązanie wydało się najprostsze. Malfoy był właścicielem firmy produkującej gadżety elektroniczne dla czarodziejów, ponadto posiadał kilka restauracji oraz ogromny majątek rodzinny, który samodzielnie zapewniłby mu dostatnie życie bez pracy. Oczywiście Dracon jako przedstawiciel arystokratycznych rodów zasiadał w specjalnej radzie Ministerstwa Magii, gdzie jak twierdzi Hermiona „nic nie robi, a bierze za to ogromne pieniądze”. Wszyscy wiedzieli kim jest ten blondyn i na co może sobie pozwolić. Jego osoba budziła uznanie i szacunek wśród społeczeństwa czarodziejów.

- Nie mogę gdyż to mi się w ogóle nie opłaca i jest mniej zabawne. Rozważ moją propozycję Panno Mądralińska. Teraz wybaczcie, ale muszę was opuścić. Mam umówiony masaż – uśmiechnął się rozmarzony.

- Ja też muszę już iść. Czeka mnie jutro ciężka rozmowa. Mąż bije żonę – Giny skrzywiła się na te słowa. - Ona jest taka zastraszona - westchnęła smutno brązowowłosa.

- Takich mężczyzn powinno się kastrować, albo traktować „Crucio”- powiedział chłodno blondyn.

- Masz rację Smoku – odparł Blaise – odprowadzę was do drzwi.

- Ale ja chciałam skorzystać z sieci Fiuu – powiedziała pośpiesznie brązowowłosa. W jedną stronę przyjechała z Ginny w drugą zaś nie miała z kim wrócić. W obecnych czasach korzystanie z sieci Fiuu coraz bardziej zanikało, jednak od czasu do czasu niektórzy jeszcze korzystali z tego rozwiązania.

- Miona nasz kominek jest odłączony od sieci Fiuu – oznajmiła Gin.

- Dlaczego?

- Ktoś składał nam niezapowiedziane wizyty o różnych porach dnia i nocy – Ginewra posłała sugestywne spojrzenie w stronę Dracona.

- Ruda dwa razy was przyłapałem na małym co nieco. Nie rób z tego takiej draki – powiedział rozbawiony sprawca najść.

- Malfoy jak zwykle taktowny – Hermiona popatrzyła na niego pobłażliwie.

- Granger bądź grzeczna to cię odwiozę – dziewczyna prychnęła. Towarzystwo zostało odprowadzone do wyjścia. Blondyn już miał przepuścić Hermionę w drzwiach gdy Ginny powiedziała:

- Draco zaczekaj chwilę na Hermionę na zewnątrz, chcę jej coś powiedzieć - arystokrata skinął głową ze zrozumieniem i wyszedł na dwór.

- Coś się stało Gin? - zapytała zatroskana brązowooka.

- Nie. Miona chciałam cię prosić, żebyś jednak zgodziła się zostać moim świadkiem. Wiesz, że nie mam nikogo poza tobą, jesteś dla mnie jak siostra. Chcę żebyś była obok mnie w tym ważnym dniu.

- Gin przecież wiesz, że dla ciebie zrobię wszystko - powiedziała spokojnie Hermiona – Nawet stanę obok tego aroganckiego arystokraty - Dziewczęta roześmiały się serdecznie. Panna Granger pożegnała się i wyszła. Blondyn czekał na nią opierając się o maskę samochodu i paląc papierosa.

- Palenie szkodzi Malfoy – chłopak wzruszył ramionami i zaciągnął się dymem.

- Wiem.

- To dlaczego palisz? - zapytała z konsternacją dziewczyna

- Palę wtedy gdy muszę czekać na rozplotkowane, nienagadane baby – uśmiechnął się złośliwie.

- Nikt ci nie kazał na mnie czekać. Mogę wrócić pieszo

- Jasne Granger. W tych szpilkach na pewno – mruknął. Wyrzucił niedopałek, obszedł samochód i otworzył jej drzwi – Łaskawie posadź swój zgrabny tyłek gdyż nie mam za dużo czasu - Hermiona bez słowa wsiadła do samochodu i po chwili ruszyli z piskiem opon.

- Gdzie mieszkasz? - zapytał obojętnym tonem.

- Możesz zostawić mnie na Streem Street. Trafię do domu - mruknęła. Zwróciła uwagę, że mężczyzna swobodnie i szybko prowadzi. Nie czuła strachu, a wręcz przeciwnie czuła się bezpiecznie jadąc z nim samochodem. To było dla niej bardzo dziwnym uczuciem.

- Nie ma mowy Granger. Ruda by mi głowę urwała gdyby ci się coś stało. Gdzie mieszkasz? - zapytał z większym naciskiem.

- Morsmore Street 13 – odpowiedziała cicho, Draco uśmiechnął się pod nosem. Po chwili byli już na miejscu, a ich oczom ukazał się dziwny widok.